De vier pakjes lagen op de salontafel, ook al was het pas theetijd. Bij elk was een gedicht. Daar had ze lang over gedaan, want het viel niet mee om steeds iets kenmerkends over jezelf te bedenken.
Ze wachtte. De wijzers van de klok sleepten de tijd achter zich aan. Toch kookte ze niet om zes uur, want op deze avond kon haar maag niet veel verdragen.
Eindelijk werd er op het raam van de buren geklopt. Ze schoof het gordijn iets opzij en zag Sinterklaas in gezelschap van Pieten in alle kleuren van de regenboog naar binnen gaan.
Ze kon beginnen. Als eerste koos ze het rode pakje. Hardop las ze het gedicht:
Dag Jet,
Je bent er weer
net als iedere keer.
Jij let op de tijd,
daarom een klokje, meid.
Ze pakte de kookwekker uit: een verchroomd ei. Mooi.
Door de muren hoorde ze de buren lachen.
Het volgende pakje bevatte twee theedoeken, die ze met bonuskorting bij AH had gekocht.
Ze pauzeerde om thee te zetten en een stukje van haar chocoladeletter te eten.
In de resterende pakjes zaten een schort en een pakje roomboter. Steeds las ze de korte gedichten hardop en haar eigen stem dreunde nog een tijdje na in haar hoofd.
Ze hoorde Sinterklaas vertrekken bij de buren.
Het was alweer voorbij.