Weessok. De sok op de foto komt niet voor in dit verhaal
Een veelvoorkomend probleem dat tot nu toe onderbelicht is gebleven, betreft de weessok. Iedereen kent het wel: je zoekt ’s morgens vroeg in je la naar je favoriete sokken en je vindt er maar één. Dan begint de zoektocht: je haalt de hele kast leeg, je maakt paren van al je andere sokken, je sloopt de wasmachine en je loopt razend en tierend door het huis.
De gevolgen zijn niet gering. Als dit je overkomt, kun je in vertwijfeling sokken van verschillende kleuren aantrekken en zó uitgedost naar je werk gaan. Dat heeft onherstelbare gevolgen voor je imago. Je bent niet langer de competente professional, die altijd wel iets bij te dragen heeft in de talloze vergaderingen. Nee, je bent degene met twee verschillende sokken aan. Iemand die haar leven niet onder controle heeft, iemand die slordig, haastig en onoplettend is.
In ieder geval is je humeur danig verpest. Een uur of nog langer is verloren gegaan met tevergeefs zoeken, je hebt iets aangetrokken dat je niet wilde aantrekken en dat heeft je uit balans gebracht.
Economisch gaat het slecht in Nederland en ik ben ervan overtuigd dat de weessok voor een belangrijk deel verantwoordelijk is voor de voortdurende malaise. Immers, de vrouw met de verloren sok zal de hele dag geen creatieve gedachte hebben en dus niet tot de zo broodnodige innovatie komen. Zij zal slechts in staat zijn tot routineklussen en daar zal ze nog fouten bij maken ook. Behalve met het moeilijk te verwerken verlies, heeft zij te maken met mensen die haar vreemd aankijken, terwijl zij zich afvraagt wat er aan de hand is. Zij heeft nog niet naar haar voeten gekeken waar een blauwe en een grijze sok de ruimte tussen broekspijpen en schoenen ontsieren.
Het wordt tijd dat de overheid dit probleem oppakt. Zij zou de Erasmusuniversiteit opdracht kunnen geven om onderzoek te doen naar de economische gevolgen, zowel in kwalitatieve als in kwantitatieve zin. Met behulp van de aanbevelingen kan een stevig beleid worden uitgezet, waarmee dit probleem de wereld wordt uitgeholpen of toch op zijn minst sterk wordt verminderd.
Maar waar blijven al die sokken? Komen ze uiteindelijk op de vuilnisbelt terecht? In de kringloopwinkel misschien? Of toch op die raadselachtige plaats ergens in huis, op zolder bijvoorbeeld, waar de kat hem naartoe heeft gesleept. We weten het niet, want de praktijk leert, dat de verloren sok zelden of nooit wordt teruggevonden. Hij is voor eeuwig opgelost in het niets en de weessok blijft jarenlang achter in de la. Ook dit vergt opheldering, maar dat is meer een vraagstuk voor de langere termijn.
We kunnen als burgers zelf veel doen. Zo is het aan te bevelen om er open over te zijn. In de eerste plaats tegen je partner, ook als het gaat om een sok die je cadeau hebt gekregen voor je verjaardag, vaderdag of moederdag. Het kan pijnlijk zijn, maar uiteindelijk winnen alle partijen hierbij. Op kantoor kan bij de eerste koffieronde een korte praatgroepsessie worden gehouden, bij voorkeur geleid door een vertrouwde leidinggevende. Zo leert de betrokkene dat zij niet de enige is en kan zij steun zoeken bij haar lotgenoten. Verder zou er een hulplijn in het leven kunnen worden geroepen, die vooral ’s morgens vroeg, voor de spits, extra bemenst is. Hier kan het slachtoffer haar schokkende ervaring kwijt en met een wellicht wat opgeruimder gemoed aan de dag beginnen. Als laatste zouden er sokkenruilbeurzen kunnen worden georganiseerd. Elke sok is natuurlijk uniek, maar ze lijken toch veel op elkaar, zodat dit heel zinnig zou kunnen zijn. In Beverwijk is er vast wel een hoekje te vinden. Voordeel is de lage drempel: je gaat zogenaamd op zoek naar een antieke tafel en je kijkt nu je er toch bent even bij de stapel sokken. De overgebleven weessok heb je onopvallend in je jaszak. Misschien vind je een gelijkende sok zodat je paar voor het oog compleet is. Het is symptoombestrijding, maar het zal de pijn wat verlichten.
Ook hier geldt: samenwerking tussen burger en overheid, waarbij ieder zijn verantwoordelijkheid neemt, is de beste manier om tot een goed resultaat komen. Er is veel te verliezen als we niets doen, en veel te winnen als we nu tot actie overgaan, dus waar wachten we op.