De laatste tijd is er veel gedoe rondom homoseksualiteit . Natuurlijk vanwege Sotsji, waar Nederland koning, koningin en premier naar toe laat gaan ondanks de wet tegen de ‘propaganda’ van homoseksualiteit die onlangs in Rusland is aangenomen. Sport heeft niks met politiek te maken, is een veel gehoorde verdediging. Ja, dat zeiden ze in 1936 ook, toen Hitler de Olympische Spelen gebruikte voor een demonstratie van het Nazisme. Ze gingen toen trouwens ook bijna allemaal.
In een aantal Afrikaanse landen zijn zeer zware straffen op homoseksualiteit ingevoerd, al heeft de president van Oeganda zich laten vertellen dat homoseksualiteit aangeboren is en dat wil hij toch eerst eens wetenschappelijk laten onderzoeken voor hij iedereen de gevangenis in gooit.
Vandaag is er in het Europees Parlement over het rapport van Ulrike Lunacek gestemd. Dat beoogt een basis te leggen voor het tegengaan van discriminatie op grond van seksuele geaardheid en genderidentiteit. Haar voorstel heeft nogal wat reuring veroorzaakt bij zowel rechts-extremisten, die vinden dat de homo’s het voortaan voor het zeggen krijgen als bij christenen, die eigenlijk hetzelfde vinden maar het net iets anders brengen. In het katholieke nieuwsblad las ik dat het een ‘pro-homoseksueel’ rapport is.
Je vraagt je af wat die tegenstanders bezielt, want ze zijn moeilijk te volgen. Uit de christelijke hoek wordt geopperd dat de openstelling van het huwelijk voor paren van hetzelfde geslacht de uitoefening van de Godsdienstvrijheid belemmert. Even slikken, even de hersens laten werken om deze kronkel te kunnen volgen. Maar christenen vinden dus werkelijk dat zij de vrijheid moeten hebben om die van anderen te beknotten. Het huwelijk is namelijk ingesteld door God en als zodanig moet het beschermd worden. Tja, God bestaat niet, al mogen ze er van mij best in geloven. Hun geloof kan alleen niet meer betekenen dat zij zélf niet huwen met iemand van dezelfde sekse, het kan niet hun neiging tot bemoeienis met wat anderen in hun slaapkamer doen goedpraten.
De aandacht voor het tegengaan van discriminatie, zoals die uit onder andere uit het rapport van Lunacek blijkt, wordt door rechts-extremisten en christen gezien als een aanval op het traditionele gezin. Nu kan ik ergens overheen gelezen hebben, maar ik geloof niet dat er sprake is van het instellen van maatregelen tegen het heterohuwelijk. Dat blijft gewoon toegestaan. Er zullen ook geen wetten komen die bepalen wat wel en wat niet mag worden gezegd in een kerk. Iedereen mag er daar naar hartenlust op los blijven discrimineren.
Ik hoorde laatst iemand op televisie zeggen: stel dat iedereen homo was, dan zou de mensheid uitsterven, dat zou toch verschrikkelijk zijn? Ik denk , meeredenerend met die man: maar als iedereen homo is, wat niet deugt, dan moet hij toch juist blij zijn met het uitsterven? Zijn ze er eindelijk vanaf. Het klopt alleen niet, want homoseksualiteit maakt niet onvruchtbaar. Veel homo’s en lesbo’s krijgen kinderen. Dat is nu zo en dat is altijd al zo geweest. Vroeger, toen het heterohuwelijk ook hier nog onontkoombaar was, trouwde iedereen en kreeg bijna iedereen kinderen, tegenwoordig krijgen mensen kinderen binnen een homoseksuele relatie.
Homoseksualiteit zoals wij dat in het Westen opvatten is trouwens een sociale constructie. Foucault zei dat al. De voorkeur wordt niet ingegeven door een genetisch bepaalde , vastliggende identiteit. Er zijn variaties in seksuele gevoelens en gevoelens van aantrekkingskracht en liefde en die liggen niet blijvend bij personen vast. Een denkfout, die ik onderkende toen ik het boek De depressie-epidemie van Trudy Dehue las, is aannemen dat iemand op mensen van hetzelfde geslacht valt omdat zij of hij homoseksueel is. Het ligt juist andersom: iemand die op mensen van hetzelfde geslacht valt, noemen we een homo of een lesbo. Het is een label, een classificatie, meer niet. Waar je voor kiest, ligt maar net aan wat er op je pad komt en je keuze hoeft trouwens niet je hele leven vast te liggen.